In Kenia te Afrika
woonde een meisje genaamd Faiza. Toen zij geboren werd had zij maar liefst drie
broers en twee zussen. In het jaar dat Faiza drie werd had zij nog slechts een
broer, een zus en een nieuw geboren broertje. Het meisje en haar familie
leefden van dag tot dag onder onmenselijke omstandigheden. Helaas toen het
meisje tien werd verloor zij haar beide ouders aan aids. Door middel van
ontwikkelingshulp werd haar, als enige van het hele dorp, de kans gegeven om te
gaan studeren. Dit was niet alleen een kans op een betere toekomst, maar ook om
haar “verloren” familie trots te maken.
Het verhaal hierboven lijkt gedramatiseerd, maar dit is het
lot van vele kinderen in Afrika. Gelukkig loopt het voor dit meisje goed af.
Met behulp van ontwikkelingshulp kreeg zij dit laatste kleine sprankje licht in
haar leven. Er wordt vaak gezegd dat ontwikkelingshulp gestopt moet worden,
maar als je aan dezelfde mensen vraagt of zij kinderen met malaria willen helpen
zeggen ze ja. Ik vind dat
ontwikkelingshulp niet gestopt moet worden.
Landen in nood moeten hulp ontvangen. Veel Nederlanders
denken dat de ontwikkelingslanden hun problemen zelf moeten oplossen. Echter, als
je kijkt in de geschiedenis, kregen wij na de tweede wereld oorlog ook hulp. Als
een land zo ver in de schulden zit door een crisis of oorlog kunnen zij simpelweg
niet genoeg belasting innen. Zo wordt het land steeds armer en armer, oftewel
een bodemloze put. Wij als welvarender land, van de Nederlanders heeft volgens
een CBS rapport uit 2011 nog steeds 99,8% een dak boven zijn hoofd, moeten zo’n
land hierin steunen.
Nederland is ook wettelijk verplicht om ontwikkelingshulp te
geven en dit helpt bij het behouden van ons imago. Wij hebben als land namelijk
vele verdragen getekend zoals de universele verklaring van rechten en plichten
van de mens. Stel wij stoppen met het geven van 0,7% BPN aan
ontwikkelingssamenwerkingen, dan zal er door de internationale pers veel over
geschreven worden. Dit zal het imago van Nederland ontzettend schenden.
Daarnaast zijn er genoeg mensen die niet inzien hoe erg het
eraan toe gaat in sommige landen. Vaak worden de situaties aardig onderschat,
vooral op het gebied van sterfte en gezondheidszorg. Kijk maar eens naar het
sterftecijfer onder kinderen en zuigelingen en de hoeveelheid aids/HIV besmette
patiënten. Misschien krijg je daarna een beter beeld van wat er in de wereld
omgaat. Als je hierna nog kan zeggen dat het allemaal wel mee valt, ben je geen
mens in mijn ogen.
In
Angola sterven 196 op de 1000 geboren kinderen voordat zij één jaar oud worden.
In Mozambique
zijn dit er 137. In de Sub-Sahara Afrika sterft 1 op de 6 kinderen voordat het
vijf jaar
wordt. Volgens de cijfers van het UNAIDS is in Botswana en Zimbabwe meer dan
30% van
de bevolking besmet met HIV en overleden er in het jaar 2003 ongeveer 3 miljoen Afrikanen
aan aids.
Veel mensen vinden dat ontwikkelingshulp faalt en dat er
geld aan de strijkstok blijft hangen. Deze mensen hebben ergens gelijk,
ontwikkelingshulp is niet perfect, maar welk mensenwerk is dat
wel? Huwelijken zijn dit bijvoorbeeld ook niet. Volgens een rapport van het CBS
zijn er in 2011 9,8% van de duizend koppels gescheiden, maar de andere 90,2%
van de duizend koppels zijn nog steeds getrouwd. Zo gaat het ook met
ontwikkelingshulp, soms gaat het nou eenmaal niet goed. Voorbeelden van dingen
die wel geslaagd zijn, zijn het project van Joep van Oostenhout in 2002 en de
acties van UNICEF.
In
2002 vertrok Joep van Oostenhout naar Malawi. Hier waren op dit moment 1
miljoen HIV patiënten
waarvan er 75.000 stierven. Helaas door geld tekort konden er maar 1600 mensen worden behandeld. Door geld van ontwikkelingsorganisaties is hem de kans gegeven het probleem op te lossen. In datzelfde jaar
halveerde het aantal sterftegevallen en kwam de aidsepidemie
tot stilstand. Ook UNICEF heeft een aantal doorbraken gehad. Het aantal mensen dat in extreme armoede leeft
is met 7% gedaald, het aantal mensen dat ondervoed is
met 3%, beschikbaarheid tot veilig drinkwater is gestegen met 8% en de
levensverwachting met
2 jaar.
Landen in nood moeten hulp ontvangen en naast deze morele
plicht zijn wij dit ook wettelijk verplicht. Het stoppen van ontwikkelingshulp
zal hierdoor ons imago schenden. Onmenselijke omstandigheden zorgen voor een niet
leefbaar milieu in veel landen, maar ondanks dat de ontwikkelingshulp niet
perfect is helpt het deze landen wel. Verplaats je in Faiza of in een van de andere miljoenen kinderen in ontwikkelingslanden en denk nog eens na over het
stoppen van de ontwikkelingshulp.
